Bankpas geblokkeerd

Sinds vorige week was mijn bankpas van de Duitse bank geblokkeerd. Daar sta je dan te pinnen en er wordt aangegeven dat er een storing is. Niet zo erg, als Nederlandse heb ik ook nog een bank in Nederland met pinpas. Ik kon dus gewoon betalen.
Eerst dacht ik dat er storing bij de bank was, ach misschien morgen opgelost. Maar nee, de dagen erna was er steeds diezelfde storing. Dus liet ik mijn man pinnen, maar ook daar was er een storing.

Vreemd, wat was hier aan de hand?

Daar kom je wel achter als je naar de bank gaat en vraagt waar de storing zit.
Ik naar de bank en een overvriendelijke dame vraagt wat ik wil. Mijn pas is al een week geblokkeerd, ik wil graag weten wat er aan de hand is.
Ze loopt naar haar werkplek en doet iets met mijn pinpas. Ze komt terug en zegt: We hebben een paar weken geleden een brief gestuurd om te vragen of u kontakt met ons op wil nemen. Dat heeft u niet gedaan. jawel, zeg ik, ik heb iemand aan de lijn gehad die vroeg waar die bedragen vandaan kwamen die iedere maand gestort worden. Dat heb ik uitgelegd.
Ze loopt weg met de pas en vraagt een collega iets. Beide kijken me aan of ik op het punt sta de bank te willen beroven.
Ze loopt naar boven en komt terug met een formulier waarop mijn laatste saldo en bijschrijvingen staan. Waar komen die bedragen vandaan, zegt ze streng.
Ik voel me enigszins in mijn hemd staan en denk: Meisje, ik ben 2 keer zo oud als jij, even dimmen.

Ik zeg, dat dat de bedragen zijn van de pleegzorginstelling waar ik 2 pleegkinderen van opvang. Tegelijkertijd geef ik haar het visitekaartje van mijn begeleidster: Belt u die maar op, dan zullen ze u dat bevestigen.
Intussen is de directeur ook op de hoogte, vanuit m'n ooghoek zie ik een man in de deuropening van zijn kantoor naar me kijken.  Ze loopt met pasje en visitekaartje naar hem toe en samen zie ik ze fluisteren en kijken.
Hij wenkt me en ik loop naar hem toe. Excuses, zegt hij, we wilden weten waar die bedragen vandaan kwamen, er staat geen bedrijf en wel een privenaam. Ja, zei ik, dat is de direkteur van de Pleegzorginstelling en ik heb 2 kinderen in huis. Dus dat bedrag komt 2 keer per maand op mijn rekening. Nog een keer excuses en: we zullen beide passen direkt weer deblokkeren.

Ik kon weer geld uitgeven.

Evaluatie pleegzorgplaatsing

Ik kom net terug uit Kleve, waar ik een gesprek heb gehad met de begeleiders van Netzwerk, de voogd en iemand van Jugendamt en de moeder over de jongens. Het gaat supergoed met hen. Het is nu een half jaar geleden dat CC bij ons geplaatst is en weer met z'n broer MM samen is. Er werden me allerlei vragen gesteld en ik kon vertellen dat ze beiden zich steeds veiliger zijn gaan voelen en zelf ook vertellen dat ze graag bij ons zijn.
Ook de moeder merkt het dat de jongens zich veel beter en leuker gedragen tijdens de bezoekregelingen. Moeder vroeg me zelfs: De jongens kunnen toch bij jullie blijven, he? Ja, dat kan. Ik heb verteld dat we bezig zijn om CC nog een jaar naar Kindergarten te laten gaan in plaats van de Grundschule. Ook daar was ze het mee eens. Of dat gaat lukken is nog maar de vraag, want dat gaat hier niet zomaar. Je moet aantonen dat het nodig is en een Jeugdarts heeft hierin het laatste woord. Maar we doen ons best.

De Duitse bureaucratie

Zo langzamerhand verdrink ik in de Duitse bureaucratie. Ongelofelijk, wat zit die vreemd, schimmig en hokkerig in elkaar. En dan wil je alleen maar zorgen dat je pleegkinderen dat krijgen wat ze nodig hebben. Niet eens voor mezelf.
Onze jongste pleegzoon, CC, wordt in juli 6 jaar en is dan dus leerplichtig. Ik kreeg al een brief van Stadt Rees dat ik hem moest aanmelden op de basisschool. Met datum en tijd. Dat heb ik gedaan.
Maar intussen weet ik al dat hij eigenlijk nog een jaar zou moeten 'kleuteren' zoals dat in Nederland heet. Nog een jaar naar Kindergarten dus. Nou als je denkt dat je dat gewoon even aangeeft, dan heb je dat goed mis. Gemeld bij het inschrijvingsgesprek en het hoofd van de school zag dat ook wel aan zijn gedrag en mijn verhaal.
Maar mijn inzicht of motivatie zijn verder niet van belang. Na veel gezoek ben ik er achter gekomen dat het laatste woord hierin komt van de Jeugdarts in Kleve. Zij bepaalt of mijn pleegkind nog een jaar naar Kindergarten mag of dat hij naar de basisschool moet. En ik? Ik moet zorgen dat ik van zoveel mogelijk instanties een aanbeveling krijg dat dat echt nodig is. De kinderarts, de SPZ, de leidsters van de Kindergarten, het hoofd van de basisschool. Die allemaal heb ik nu ingeschakeld om te melden dat CC nog een jaar kind mag zijn. Dat dat emotioneel/sociaal echt nodig is voor hem.

Dat is nu allemaal geregeld, maar dan komt nog het probleem van de wet op de privacy. Moet ik er dus voor zorgen dat de persoon die de voogdij over de kinderen heeft de nodige handtekeningen zet. En hoe het nu verder gaat? Ik weet het niet. Moet ik zorgen dat alles bij die Jeugdarts komt of doet ieder zijn deel? Krijg ik een uitnodiging voor een gesprek of moet ik me melden. Niemand die het weet.

Ook de begeleidster van de pleegzorginstelling zegt het niet te weten, laat staan dat ze het voor me doet. Ze zou toch kunnen bellen naar die of gene. Als ze het echt niet weet.

Ik krijg het gevoel in het diepe te zijn gegooid zonder dat ze weten dat ik niet kan zwemmen.

Maar waarschijnlijk ben ik in NL ook vreselijk verwend, daar deed de begeleidster van de pleegzorg altijd alle administratieve rompslomp en en als andere instanties moeilijk deden ging zij er achteraan.