donderdag

Gevoelens van kinderen


Het gebeurt niet altijd: respect hebben voor de gevoelens van kinderen. Over het algemeen worden de emoties van kinderen afgedaan als kinderachtig en dus: van geen belang. Volwassenen lachen om de pogingen van kinderen om vriendschap te sluiten of op een andere manier zijn gevoelens te tonen voor anderen. Kindertranen zijn voor veel volwassenen een reden om te lachen.


Hoe gaan we met kinderen om?

Hoe gaan we met kinderen om?Wij durven dingen over kinderen te zeggen, die ondenkbaar zouden zijn als het over volwassenen ging. We bekritiseren de manier waarop een kind de dingen bekijkt of hoe hij zich gedraagt. We richten de aandacht op de fouten van een kind en bestoken hem met kritische woorden en doen dat ook nog in het bijzijn van andere kinderen en volwassenen. Vaak voelen we ons vrij alles over het kind met een ander te bespreken, zijn eerlijkheid, zijn dromen, zijn gedachten en zijn vriendschappen. We geven een kind vaak adviezen, zonder dat hij erom vraagt. We vinden, dat een kind ons moet geloven en doen wat we zeggen. Allemaal voor zijn eigen bestwil.


Omstandigheden en gevoelens

Omstandigheden en gevoelensToch is het niet zo moeilijk een lijst te maken van dingen, waar zowel volwassenen als kinderen heel boos of verdrietig over kunnen worden. Jaloezie, liefdeloosheid, angst, onrechtvaardige kritiek, plannen, die mislopen, bedreiging en geweld, verlies van een geliefd persoon. Wat maakt het nu, dat als deze dingen een volwassenen overkomt, dat men hem dan serieus neemt en wanneer het een kind overkomt, men het soms wat lacherig afdoet? De onderscheidende factor is macht. Kindergevoelens zijn minder belangrijk, want een kind heeft geen macht en heeft niets te zeggen. Dit is het zwakke punt in de relatie tussen volwassenen en kinderen. Het is of de volwassen wereld denkt een risico te lopen als men de kinderen serieus gaat nemen. Om er voor te zorgen de controle te houden? Zowel racisme, sexisme en respectloos behandelen zijn uitingen om de controle te behouden. Wat is dan respectloos? De nietigverklaring van gevoelens en zeggen, dat is kinderachtig en dus minderwaardig.


Gevoelens aanvaarden

Gevoelens aanvaarden
Dat volwassenen zo vaak ongeduldig naar kinderen zijn kun je gooien op het snelle en moderne leven. Vroeger was de samenleving eenvoudiger en minder snel. De gezinnen waren zo ingericht, dat er altijd een ouder beschikbaar was om te luisteren naar kinderen. Maar ook vroeger was er niet veel belangstelling voor de gevoelens van kinderen. Dat kinderen erg boos kunnen zijn is niet onbekend. Sommige kinderen kunnen door woedeaanvallen veel aandacht krijgen. Meer maatschappelijk aanvaardbaar , maar niet minder schadelijk, is dat het kind geleerd heeft zijn boosheid te beteugelen, te verbergen of net te doen alsof er niets aan de hand is, zodat zijn gvoel niet ontkent of bespot wordt.

Vrij voelen

Vrij voelenIedereen wil het geluk voor zijn kinderen. Toch blijft vaak het gedrag van het kind naar de buitenwereld balangrijk als graadmeter van het gezin. Het kind moet zich goed gedragen, want anders.. ben ik niet goed genoeg als moeder of vader. Het gedrag van het kind kan een bedreiging vormen voor het mooie gezinnetje, dat men wil zijn. Veel volwassenen vinden kinderen maar onredelijk, koppig en oncontroleerbaar. Als ouders zich boos maken om het gedrag van hun kind zegt dat eigenlijk erg veel van hun eigen kinderachtigheid. Een kind kan niet kiezen om volgens de volwassen regels te spelen. Hij weet in feite niet eens hoe die regels zijn. Een kind voelt zich vrij, vrij om te uiten en te zeggen wat hij denkt en voelt, maar wij zetten daar zo vaak de rem op, omdat we niet echt hebben geleerd respect te tonen voor onze eigen gevoelens. En uit angst voor die gevoelens hebben we ze kinderachtig genoemd.
Een kind leert over zichzelf te denken en met andere mensen om te gaan. zoals de ouders met hem omgaan. Als alle gevoelens begrensd worden of als minderwaardig bestempeld worden, hoe kan een kind zich dan vrij ontwikkelen en worden wie hij is?

Seksueel misbruik, hoe gaat een dader te werk?


Seksueel misbruik, hoe gaat een dader te werk?
Sexueel misbruik gebeurt meestal niet door een onbekende op een willekeurige plaats. Integendeel, misbruik van een kind wordt meestal goed doordacht en voorbereid door de dader. Het is goed om als ouders te weten hoe een dader te werk gaat en waar je op moet letten.

VoorbereidingDe dader is meestal voorzien van een arsenaal aan strategieën en processen, zoals het aangaan van een emotionele band met het kind, hoe het te benaderen en voor te bereiden, zodat het gaat doen wat hij wil, dat het kind doet. Deze voorbereidingsacties zijn moeilijk  te herkennen als acties tot misbruik. Als men een kind in een vroeg stadium van misbruik wil beschermen, dan is het belangrijk om te weten van dergelijke benaderingen van de dader, zijn manieren en strategieën. Dit gaan herkennen is een bewustwording van hoe het werkt en alleen dan kan sexueel misbruik in een vroeg stadium worden herkend en effectief worden bestreden.

Strategieën van daders
Daders zijn op zoek naar meisjes, die een grote leegte hebben op emotioneel gebied. Maar ook jongens worden veel meer slachtoffer van sexueel misbruik dan over het algemeen wordt aangenomen. Jongens worden nog altijd opgevoed om zich sterk en stoer te gedragen. Wanneer de jongen dan misbruikt wordt zal hij nauwelijks in staat zijn om hierover te praten. Daders bouwen voortdurend aan een sterke emotionele band met het kind en buiten dit schaamteloos uit.

Voorbereiding
De dader is bezig met een "speciale" relatie op te bouwen met het kind. Hij is persoonlijk op het kind gericht, luistert naar haar en neemt haar uiterst serieus. Na deze inleiding en gemaakte vriendschap gaat de dader langzamerhand over tot subtiele sexueel getinte handelingen. Door af en toe over te gaan op het onderwerp sex of samen een film gaan kijken en dat blijkt toevallig een pornofilm te zijn. Op die manier wordt de relatie langzamerhand sexueel. Hij betrekt het kind in zijn duistere geheimen en laat de verantwoordelijkheid van het gebeuren bij het kind. Door spel en film zal hij het kind voorbereiden op toevallige aanrakingen en op die manier is de weg vrijgemaakt voor sexuele mishandeling of verkrachting.
Omdat er een sterke en afhankelijke band is opgebouwd met het kind wordt het kind op die manier geïsoleerd. Het durft niet over te praten en iedere keer, dat het kind en de dader alleen zijn en er iets meer gebeurt dan de vorige keer, zal deze angst om te praten sterker worden. Het brengt het kind in grote verwarring. De dader zal het kind ook gaan bedreigen als het zijn mond voorbijpraat, hij zal het misleiden en de verantwoordelijkheid van het gebeuren bij het kind leggen. Op die manier wordt de weg naar andere, betrouwbare mensen uit zijn omgeving afgesloten. Bovendien is een kind ook nog eens fysiek niet in staat om de dader te weerstaan.
Het gaat dus om de volgende aspecten:
* voorbereiding
* voorkeur van een kind
* isolatie van het kind
* het effect van geheimhouding
* geleidelijk komen tot sexueel misbruik

Misleiden van de omgeving
Het is niet alleen het kind, dat misbruikt gaat worden, wat misleid wordt door de dader, maar ook de directe omgeving van het kind. Vaak is de dader een bekende of een familielid. De omgeving moet dus ook blindgemaakt worden om niet te zien wat de werkelijke reden is van de vriendschap van de dader met het kind. Dat is te merken aan de volgende handelingen:

*  Er wordt gezocht naar voorwaarden om de vriendschap te kunnen starten en die voorwaarden worden benut. Bijvoorbeeld, oppassen terwijl de ouders samen uit kunnen gaan. Het brengen van het kind naar de sport of club.
*  Het kind langzaam voorbereiden op wat de dader wil, het langzaam introduceren van sex, in gesprek, spel en andere handelingen.
*  Het vertrouwen van de omgeving winnen, duurzame structuren aanbrengen, zodat de vriendschap logisch lijkt voor de omgeving. Waar nodig is de weerstand weerleggen en de noodzaak van de vriendschap verduidelijken.
*  Ouders manipuleren en hun visie op de vriendschap in verwarring te brengen. Zoals: Jullie kunnen haar zo moeilijk begrijpen, laat mij nou maar...

Het is voor ouders buitengewoon moeilijk om goed te kunnen inschatten wat de werkelijke reden is van iemand om zich te bemoeien met hun kind. Ik denk, dat het heel belangrijk is om je kind te beschermen tegen mensen, die het willen misbruiken. Ik denk, dat je als ouders beter te voorzichtig heirin kunt zijn. Want er is niets zo erg, dan er achter te komen, dat je kind slachtoffer is geworden van een persoon, die je dacht te kunnen vertrouwen.