De bijzondere taak om een niet-eigen kind liefdevol op te voeden is voor iedereen anders. Belangrijk is dat de behoefte van het kind past in de structuren van het gezin. Er moet een match zijn, het kind moet in het gezin passen.
In de regel is het het beste voor een kind om de vader en moeder als rolmodel te kunnen beleven.
Niemand wordt als pleegkind geboren. Het zijn de situatie en levensomstandigheden van de ouders die er voor zorgen dat hun kind niet langer veilig bij hen kan opgroeien. Kinderen hebben liefde, zorg, respect, grenzen en een veilige en stabiele omgeving nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Niet alle ouders zijn in staat om dit aan hun kinderen te geven.
Er zijn veel oorzaken waarom dit niet kan. Bijvoorbeeld: ziektes, persoonlijke crisis, gebrek aan positieve ervaringen tijdens de eigen opvoeding. Als er dan nog meer problemen bijkomen, zoals werkloosheid en financiële problemen, dan kan het al snel zo zijn dat de ouders overbelast raken met de opvoeding van hun kinderen. Kinderen voelen dat aan en kunnen dan extreem gaan reageren.
Die overbelasting van de ouders kan zover gaan dat men ook niet meer in staat is om aan de basisbehoeften van de kinderen te voldoen. Zoals eten en drinken, bescherming, veiligheid, warmte en erkenning. Dan is het goed als het kind een periode niet meer thuis woont. Sommige van deze ouders hebben genoeg eigen kracht om hun leven weer op de rails te krijgen en daarna weer goed voor hun kinderen te zorgen. Het kind kan dan terug naar de eigen ouders.
Andere ouders slagen daar niet in en soms is het beter om dan niet meer naar ouders terug te gaan en groot te worden bij pleegouders. Veel ouders accepteren dit na verloop van tijd, maar er zijn ouders die dit niet kunnen en blijven vechten om hun kind terug te krijgen.Soms gaat het dan om langdurige gerechtelijke procedures.
Een pleegkind kan een veel last hebben van alles wat er gebeurd is of wat hij tekort is gekomen in de jaren voor de uithuisplaatsing. Ze nemen heel andere ervaringen mee dan dat eigen kinderen hebben. Dat is vaak in het gedrag te merken.
Toch zijn pleegkinderen net als alle andere kinderen, kinderen met persoonlijke eigenschappen en sterke en zwakke eigenschappen, voorkeuren en dingen die ze niet leuk vinden. Toch zijn veel pleegkinderen niet makkelijk om op te voeden en kunnen ze emotioneel en sociaal veel achterstand opgelopen hebben. Wat ze vooral nodig hebben is veiligheid, geboden door dezelfde volwassene, iemand die er voor hen is en altijd voor hen zorgt.
