Ik tref mijn buurvrouw bij haar voordeur. Ze geeft de bloempotten, die alweer vol prachtige voorjaarsbloemen staan, water. We hebben elkaar al een poos niet gezien en beginnen dus wat nieuwtjes uit te wisselen.
Ze zit niet lekker in haar vel en heeft het de laatste tijd gewoon veel te druk. Ze valt van het ene feest in het andere, grote familie in de buurt, dus je bent haast wel verplicht om naar ieder feestje te gaan.
Terwijl we zo aan het praten zijn komt Matt erbij staan. Erbij? Nee, hij gaat tussen ons in staan. En neemt gelijk het gesprek over.
Ik duw hem rustig naar links, en zeg tegelijkertijd, dat hij niet tussen ons in moet gaan staan.
Hij kijkt me boos aan en zegt: Buurvrouw, mag ik een keer bij jou spelen? Ik ben nog nooit bij jou binnen geweest. Ze zegt: Je komt maar een keer mee als Els bij mij koffie komt drinken.
Nee, ik wil alleen bij jou zijn, zonder Els.
Ga nu maar verder spelen, zeg ik, de buurvrouw praat met mij.
Nee hoor, zegt hij, ik praat nu met haar. En hij gaat weer tussen ons in staan.
Voorlopig kan het niet, zegt ze, ik moet steeds weg.
Waar ga je dan heen? Dat gaat je niets aan, zegt ze. Gelukkig het goede antwoord.
Nu gaan spelen, zeg ik en duw hem een beetje in de richting van de tuin.
Nee, zegt hij, en blijft staan. We kletsen nog even en ik ga door de voordeur naar binnen.
Matt wil mee naar binnen, maar ik heb net op tijd de deur dicht en zeg door de brievenbus: Ga maar verder spelen in de tuin. Ik hoor hem nog een paar minuten luid mopperen, daarna begint hij toch weer te spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten