Spielgruppe voor het kind en... de moeder

Wat een vreemd systeem hebben ze hier in Duitsland. De Kindergarten is niet verplicht en er is een enorm tekort aan plekken. Het is een soort mix van creche en kleuterschool. Je kunt je kind rond twee-en-een-half jaar brengen tot 6 jaar. De openingstijden zijn van 7.30 tot 17.30. Wil je een plek voor je kind, geef hem dan rond de geboorte op.

Toen ik mijn pleegkinderen wilde opgeven, bleek de wachttijd zeker anderhalf jaar te zijn. Dat betekent dus dat een tijdelijk pleegkind nooit aan de beurt zal zijn. Tegen de tijd dat er een plekje is, is het kind weer weg.

Maar ik hoorde van een alternatief. Tenminste, dat werd me gezegd. Er was de mogelijkheid om EE op te geven op de Spielgruppe, gewoon in Millingen. Het kon niet beter, dacht ik. Al snel hoorde ik dat het anderhalf uur in de week was. Dat kon toch niet waar zijn, is het kind net aan het spelen, moet het weer naar huis.

Deze morgen ging ik met de kinderen naar de Spielgruppe. Ik dacht EE af te zetten en snel met JJ naar de winkel te gaan. Misgedacht: het is wel de bedoeling dat je als moeder erbij blijft. Nee, we spelen niet echt met speelgoed of zo, we zitten in de kring, zingen liedjes, maken muziek en dansjes. Alles via een bepaalde structuur. Moeders zorgen voor hun eigen kind. Ik mocht JJ ook wel mee laten doen.

Ja, zie je het al voor je, twee kinderen die al moeilijk te structureren zijn en die dan anderhalf uur moeten meedoen met zingen, dansen en spelletjes doen? Met al die kinderen en al die moeders?

Dat gaat echt niet lukken, EE zal er alles aan doen om in het middelpunt te staan van de belangstelling. Hij zal er alles voor doen om net dat te doen wat niet de bedoeling is, met JJ op sleeptouw...

Ik ben maar weer gegaan met een gillend en krijsend kind, ik had hem immers wat beloofd.

Ik hoef dit echt niet te proberen. Deze onthechte kinderen laten zich niet zomaar structureren, in een groep mensen nog wel.

Thuis doe ik er alles aan om de dag zo duidelijk mogelijk te maken en ze aan structuur te laten wennen. Dat gaat de laatste tijd redelijk goed, omdat ik voet bij stuk hou en er geen afleiding is van andere mensen. De driftbuien zijn bijna verdwenen. En dat wil ik graag zo houden. 

Ikea en de ballenbak

Met mijn 2 pleegkinderen van bijna 3 en bijna 4 ga ik niet graag winkelen. Beide kinderen zijn zeer zelfbepalend, wat inhoudt dat zij willen bepalen of ze met me mee lopen dan wel door de winkel rondrennen. Ook graaien ze graag allerlei dingen uit de schappen, want dat hebben ze nodig of is lekker. Nu neem ik JJ meestal nog in de wandelwagen mee, want daar kunnen daar ook de boodschappen onderin meegenomen worden. EE laat ik met een klein winkelwagentje door de winkel lopen. Wel met de afspraak dat hij bij mij blijft en dat ik zeg wat we meenemen.

Dat is elke dag weer een spannende onderneming, want beide kinderen hebben last van gigantische driftbuien als ze hun zin niet krijgen of er iets gebeurt wat ze niet willen. 

Het is lang niet meer zo erg als in het begin, maar het overkomt me nog regelmatig dat ze de sirene aanzetten en flink van zich laten horen. Dan heb ik ze ook niet zomaar weer stil.

Vanmorgen wilden we naar Ikea. Nu is deze winkel kindvriendelijk, want ze hebben een speelplek waar op de kinderen gepast wordt. Ideaal, daar heb ik vaak gebruik van gemaakt met kinderen.

Toen we bij Ikea aankwamen stond er al een rij ouders met veel kinderen. Geduldig wachtend stonden we in de rij... schoentjes al uitgedaan en de papieren ingevuld met de naam en de leeftijd van de jongens.

Toen er voor ons nog 1 gezin stond kwam er een leidster met het bord VOL en hing het op. Over een uurtje mochten we het weer proberen.

De teleurstelling was te groot, ze zetten het op een brullen. Snel pakten we een winkelwagen en zetten de jongens erin. Op naar het restaurant, even wat drinken zodat we toch nog even door de winkel konden gaan. Dat hielp gelukkig. We hebben nog een uur kunnen rondlopen en gekocht wat we nodig hadden. Volgende keer maar heel vroeg gaan....