donderdag

Pleegkinderen en de rest...

Sinds 3 weken hebben we twee pleegkinderen, JJ is ruim 2 jaar. Hij is klein, snel en fel, valt over niets. Hij lijkt geen gevaar te zien, hij klimt overal op om er vervolgens weer af te vallen. Hij doet dit rustig een aantal keer achter elkaar, doet zich soms vreselijk pijn, maar hij lijkt geen verband te zien tussen zijn daden, het vallen en de pijn.
Het verzorgen en opvoeden van twee kleine pleegkinderen is een stuk zwaarder dan eentje tegelijk. Alles verdubbelt namelijk niet, maar verviervoudigt denk ik.
Onze oudste pleegzoon, EE die over 3 maanden 4 jaar wordt kwam al moeilijk tot spelen, nu lijkt hij het helemaal niet meer te kunnen en vooral niet te willen. Het liefst stookt hij JJ op tot het doen van allerlei dingen die niet mogen of echt niet kunnen: graven in de grond, bloemen plukken, met speelgoed gooien enzovoort. JJ doet wel mee, zit volop in het leerproces en gaat waarschijnlijk denken dat dat hier zo hoort.
Ik haal de twee dus na een half uurtje buiten spelen uit elkaar, de een gaat binnen met de duplo en de ander blijft buiten of gaat op z´n kamer spelen, daarna volgt weer een half uurtje samen of TV kijken. En vervolgens spelen ze weer apart.
Als je ze samen ziet lijken het twee jonge honden met ADHD, spelen ze apart dan is JJ een heel ander kind; hij kan spelen, maakt leuke bouwwerkjes van duplo en vertelt van alles.
Hij wil graag bij me zijn, wil getroost worden als hij huilt en is een rustig kind.
Bij EE blijft het drukke en dwarse gedrag. Als hij op z´n kamer moet spelen, volgt er eerst een driftbui, die hij abrupt kan stoppen, net zoals hij zo´n bui gewoon plotseling kan starten. Hoe minder aandacht ik er aan besteed, hoe sneller hij er mee ophoudt.
Als hij dan op z´n kamer speelt, hoor ik hem vaak mopperen, hij kan z´n frustraties dan uiten op z´n knuffels of de duplo. Meestal komt hij niet echt tot spelen, maar hij wordt er wel een stuk rustiger van.

Helaas merk je bij hem dat er iets helemaal niet goed zit met de hechting: hij is eigenlijk de hele dag bezig om mij boos te krijgen of negatief te laten reageren. Als ik met hem praat over zijn gedrag geeft hij gepaste antwoorden, maar als ik zeg, dat hij lief moet gaan spelen, kan hij direkt weer een driftbui starten en er is dan even niets met hem te beginnen.

Hoe lang hou ik dit vol?

vrijdag

Nee, nee en nog eens nee!!!

Al bijna 3 maanden woont onze pleegzoon van ruim 3 jaar bij ons. Hij is niet makkelijk om mee om te gaan. Hij wil eigenlijk alleen doen waar hij zin in heeft, heeft grote moeite met gezag, komt niet zelf tot spelen en is grensoverschrijdend in zijn gedrag.
In een zin beschrijf ik een kind met een behoorlijk hechtingsprobleem.
Een van de vervelendste dingen vind ik zijn gegil, gehuil en driftbuien als hij zijn zin niet krijgt. Natuurlijk werk ik daar hard aan, maar dit gedrag is toch behoorlijk hardnekkig.
Om hem tot spelen te krijgen heb ik een grote poster gemaakt met een aantal onderdelen, zoals: met duplo spelen, boekjes kijken, een tekening maken, buiten spelen en TV kijken.
Alleen TV kijken bevalt hem en dus beginnen we daarmee, ik zet de wekker en na een half uur moet hij dan bv buiten spelen. De TV gaat uit en EE en z´n pleegbroertje JJ, die een jaar jonger is dan hij en nu 3 weken bij ons woont, naar buiten. Ik vertel vlak voor het afgaan van de wekker dat hij straks naar buiten gaat, lief gaat spelen en niet gaat zeuren bij de schuifpui.
Dat moet ik wel zeggen anders levert het zeker een driftbui op, in ieder geval veel gezeur.
Als de EE en JJ buiten spelen zet ik de wekker pas als het echt te gek wordt of als ik merk dat hun gedrag de spuigaten uitloopt of ze elkaar alleen maar dwarsliggen.
Als ze lief buiten spelen zet ik natuurlijk geen wekker, maar dat gebeurt niet vaak, helaas.
Daarna laat ik hem een poosje TV kijken, terwijl ik hem weer voorbereid op wat na de wekker gaat komen. En wat ik verwacht van z´n gedrag.
Als ik dit niet doe en hem de vrije hand geef komt hij niet tot spelen. Dan rent hij door het huis en weer naar buiten, gooit van alles om, plaagt z´n pleegbroertje en schreeuwt steeds meer en harder.
Kan echt door het rooie lint gaan.
Zodra de wekker gaat begint hij Nee te gillen en regelmatig heeft hij een driftbui. Nee, nee en nog eens nee!


Soms vraag ik me af waar ik aan begonnen ben en soms denk ik: Wat is er toch met je gebeurd dat je je zo onveilig voelt en niet je kunt overgeven aan je spel? Dat je zelfs niet wilt spelen?