In het Duitse dorp waar we wonen woont nog een Nederlands stel. Met pleegkinderen. We zijn elkaar bij 'toeval' tegengekomen een paar jaar geleden. Het klikte meteen, hoewel we ongeveer 15 jaar ouder zijn en werkelijk totaal anders in het leven staan. Wij geloven in God en Zijn leiding, zij zijn zonder God en kerkelijke traditie opgegroeid. Doordat wij de kerk en de traditie de rug hebben toegekeerd, hebben we alleen ons geloof in God overgehouden. Het fijne is dat we goed met elkaar overweg kunnen. Dat is ook wat je nodig hebt als mens.
Gisteravond hebben we bij hen gegeten en Matt mocht bij hen een nachtjes slapen, want hij kan goed overweg met hun 5-jarige pleegzoon. Tijdens de maaltijd heeft hij me wel 10 keer gevraagd of wij wel naar huis gingen als het eten op was, want hij moch er logeren en wij niet.
Wij gingen om half 10 weg en vanavond om half 7 waren we er weer om samen met hem en onze vrienden naar een Paasvuur te gaan. Een Duits gezin had een Paasvuur-feest georganiseerd en de kinderen mochten mee.
Om kwart over 9 gingen we naar huis. Matt ging zonder protest mee. Ik bracht hem naar bed en zei tegen hem, toen ik hem toedekte: Ik he je zo gemist. Hij lachte en zei: Ik heb jou ook zo gemist, maar het was heel leuk om te logeren.
Ik ben zo blij met deze jongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten