Vorig weekend kregen we een telefoontje van de pleegzorginstelling: Zouden we het kunnen voorstellen dat het 2 jaar jongere broertje van Matt ook bij ons geplaatst zou worden en wel op korte termijn.
Daar hadden we al samen over gepraat, omdat ik wist dat het ook met hem niet goed ging.
We hebben ja gezegd en 2 dagen later kwam de auto met Corné en heel veel spullen.
Een vrolijk en guitig jongetje van bijna 5 jaar. Toen de jongens elkaar zagen, vlogen ze elkaar in de armen en lieten elkaar zeker een paar minuten niet meer los.
Corné zei: Ik kom hier ook wonen, bij jou!!
Matt: Voor eeuwig en altijd? Mag dat Els, mag hij hier ook eeuwig blijven?
Al is eeuwig erg lang, ik heb ja gezegd. Wat een blijdschap, wat een geluk.
En ondanks de verhalen uit het vorige pleeggezin, dat ze niet met elkaar overweg zouden kunnen, spelen ze steeds samen. Vol plezier en vol fantasie.
Ik kan soms anderhalf uur in de tuin zitten, terwijl die twee buiten spelen. Ze klimmen in de klimboom, ze schommelen, spelen in het huisje of sluipen door de tuin en spelen verstoppertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten