Vandaag moest ik met MM naar de oogarts in Bocholt. Hij heeft een bril en elk half jaar wordt even gecontroleerd of alles nog in orde is. Na 10 minuten stonden we weer buiten, want alles was goed. Nieuwe afspraak gemaakt en even de stad in.
Toen we thuiskwamen zei Wim: Verrassing! Straks wordt er een jongetje van ruim 2 jaar geplaatst.
Uit een gezin met 3 kinderen en alle drie gaan eruit wegens huiselijk geweld en verwaarlozing.
Om half 5 stapt er een prachtig jongetje met donkerbruine ogen en pikzwart haar. Waarschijnlijk een Romakindje. Hij kijkt somber en wil niets drinken.
Hij heeft een aantal dagen in een nood bed van een kindertehuis gelogeerd en is daar al medisch onderzocht. Ook zijn broertjes, de ene jonger en de ander ouder dan hij.
Onze beide pleegkinderen zijn helemaal enthousiast dat er een jongetje komt logeren. Hij spreekt geen Duits, maar waarschijnlijk Roma. Ze praten langzaam Duits en leggen hem alles uit.
Als hij naar bed gaat huilt hij een beetje en komt een paar keer z'n bed uit.
MM huilt ook bijna en zegt: Ik wordt er verdrietig van dat hij huilt en misschien wel naar zijn mama vraagt. Ik weet nog hoe dat voelde toen ik bij mama weg moest. Dan heb je zo'n pijn in je buik, Els. En dan denk je dat het nooit meer goed komt. Ik zal hem helpen om het leuk te vinden.
De lieverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten