Afgewezen

Wat gaat er in een kind om als je vader en moeder je alleen laten?
Als je uren in de vieze luier ligt?
Als je zolang hebt gehuild dat je niet meer kunt?
Als je er achter bent gekomen dat ouders volkomen onbetrouwbare mensen zijn.
En je het dus helemaal zelf zult moeten doen in je leven.
Afgewezen!

Wat gaat er in een kind om als je dan naar andere ouders gebracht wordt?
Natuurlijk zijn deze mensen onbetrouwbaar en je gaat in verzet.
Je schopt en slaat.
Je gooit je eten op de grond.
Je maakt alles stuk wat voor handen ligt.
Zo erg dat je weer naar andere ouders gebracht wordt.
Afgewezen.
Deze mensen zijn best lief voor je, maar je hebt goed onthouden dat volwassenen onbetrouwbaar zijn.
Vroeg of laat moet je iets eten wat je niet wilt, vergeten ze je, mag je nergens aankomen.
Gelijk maar beginnen, dat lijkt je het beste.
Je gooit met speelgoed en bezeert je pleegmoeder.
Je weigert te eten, spuugt het uit als ze je toch een hap in je mond weet te krijgen.
Je schopt en knijpt je pleegmoeder en speelt de familieleden tegen elkaar uit.
Je klimt uit bed en wil niet slapen.
Je maakt het je pleegouders onmogelijk om ook maar iets voor je te kunnen betekenen.
Ze zijn radeloos en je wordt weer weggebracht... naar andere pleegouders.
Weer afgewezen! Zie je wel? Zo zal het altijd gaan.

Je gaat naar je derde pleegouders.
Van deze mensen hoef je niet te eten, dus ook niet te vechten.
Van deze mensen hoef je niet te drinken, dus ook niet te vechten.
Na een dag kreeg je honger en dorst en nam toch stiekum wat.
Niet te opzichtig, want volwassenen zijn onbetrouwbaar, dat wil je niet vergeten.
Ze lijken je te mogen, spelen met je en laten je in bed spelen, je hoeft ook niet te slapen.
Als je even je hoofd op je Teddybeer legt, val je in slaap.
Langzamerhand kom je tot rust, soms moet je wel iets wat je niet wilt of mag je iets niet doen, ze laten je schreeuwen en boos zijn en.. ze nemen je op schoot en zeggen dat je best boos mag zijn, maar dat sommige dingen wel moeten en sommige dingen niet mogen.
Eigenlijk zijn ze best lief... nee, niet vergeten hoe onbetrouwbaar volwassenen zijn.

Je gaat naar Kindergarten: wat een ruimte, wat een lekker eten en een prachtige buitenspeelplaats.
De volwassenen zijn ook erg lief, maar ze weten je toch op de een of andere manier zover te krijgen dat je doet wat ze willen. Je voelt het verzet in je opkomen en na een paar weken ontplof je bijna.
Je slaat andere kinderen, je schopt de leidsters en je verdraagt geen NEE!
Ook bij je pleegouders blijf je in verzet.
Nu had je toch bijna je wantrouwen laten varen en je overgegeven aan de zorg van volwassenen.
Niet doen, ze zijn onbetrouwbaar, dat weet je toch?
Dat voel je toch in je lijf, in je hoofd en overal.
Vroeg of laat zullen ze je in de steek laten en je afwijzen.
Geef...je...niet....over....
Schoppen...slaan....krijsen....gooien...pijn doen....
Afgewezen!