Er moet heel wat gebeuren . Allereerst moeten we naar het gemeentehuis om Matt in de schrijven op ons adres. En dat gaat heel anders dan in Nederland.
We komen in een kantoor met 4 bureaus, waar 4 mensen aan werken. Rechts staan 4 stoelen, daar mogen we gaan zitten. Matt is druk en ratelt honderduit.
Plotseling hoor ik iemand: Gutenmittag zeggen. Eén van de bureaus staat achter een paal en zodoende zien we niet dat dat tegen ons gezegd wordt.
Uiteindelijk zien we dat ze naar ons lacht en kijkt: Komt u maar.
We vertellen wat we willen, laten zijn kinderpaspoort en onze ID-kaarten zien en ze gaat bij haar collega navragen of dit zomaar kan en mag. Ook hebben we een papier van Netzwerk waar op staat dat hij pleegkind bij ons is.
Intussen loopt Matt naar een ander bureau en gaat zitten kletsen met de persoon die daar zit. Hij vraagt van alles, of hij aan de stempeltjes mag zitten. Terwijl hij dit vraagt heeft hij er al een paar in handen en pakt een papiertje om te stempelen.
Netzwerk wordt gebeld om te vragen wat het vorige adres van Matt was, ze zet alles in de computer en vinkt aan dat het een geheim adres is, zodat bij navraag er een alarm afgaat en ze dat aan niemand vertellen.
Uiteindelijk zijn we klaar en willen we naar huis.
We krijgen Matt niet makkelijk mee, want hij heeft nog steeds aanspraak. Nu met alle drie medewerksters. De vierde is een man en hij kijkt lachend toe.
Ondanks alle negatieve verhalen, vind ik hem een vriendelijk en leuk joch.
Een beetje te vrij naar vreemden, maar ja, ze waren ook wel erg aardig naar hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten