Al bijna 7 maanden woont ze bij ons. Maar nog altijd zit ze in de wacht. Ze wil naar huis en wacht tot mama haar op komt halen. Ze is een lief meisje, vriendelijk en behulpzaam.
Ze kan spelen, maar het liefst zit ze TV te kijken, ongeacht wat er op is.
Ze is een meisje wat zich aanpast aan de omstandigheden, aan ons als pleegouders, aan de hele situatie waar ze zich in bevindt.
Ze is het 4e kind uit een groot gezin. Er is geen regelmaat in het gezin, geen veiligheid. Wel geweld, verbaal naar alle gezinsleden en lichamelijk geweld vooral naar moeder.
Ze vertelt me dat papa heel erg hard kan schreeuwen en met de vuist op tafel slaat. De kleintjes gaan dan huilen en zij troost ze. Ze is 4 jaar, wie troost jou dan? Niemand, ik zorg voor de kleintjes. Ze worden bang van het schreeuwen en ik ben al groot.
Ben jij niet bang?, Jawel, een beetje wel, maar de kleintjes huilen.
Op een dag is ze met mama mee geweest naar het ziekenhuis, mama had bloed en moest naar de dokter.
Wat was er gebeurd met mama? Hoe is dat bloed er gekomen? Ik denk....papa. Ja, dat denk ik.
Als mama bij de dokter is geweest, komen de politieagenten en moet mama alles vertellen. Later vragen ze haar ook, maar dan weet ik het niet meer.
Inmiddels weet ik dat vader al een poos niet meer in het gezin woont, wel heeft moeder een nieuwe partner. Klassieke verwaarlozing, zegt Jugendamt, alle kinderen gaan het huis uit. Moeder gebruikt ook en kan haar eigen leven niet op de rails krijgen, laat staan voor haar grote gezin zorgen.
Elke week ziet onze pleegdochter haar moeder een uurtje. Spelen in de speelkamer. Moeder weet niet echt wat spelen is of wat een kind nodig heeft. Ze neemt ladingen snoep mee om het uurtje door te komen. Elke week krijgt ze kadootjes, elke keer bijna hetzelfde: alles van Elsa de ijsprinses. Van de film Frozen. Mama vindt dat zo leuk voor mij, zegt pleegdochter, als ik vraag of ze niet liever ander speelgoed zou krijgen. Inmiddels heeft ze al 3 Elsa-barbiepoppen, die gaan zingen als je op een knopje drukt.
Ook hangen er al 4 Elsarugzakken in haar kamer. Allemaal van mama gekregen, dus mag en kan ik er niets van vinden, laat staan zeggen. Mama is heilig en ze wil naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten