De pamper kan weg, ik ben groot

De pamper kan weg, zegt mijn pleegzoon, nu ben ik groot. Zijn donkerbruine ogen stralen en hij lacht van oor tot oor. Al bijna twee weken heb ik dit vrolijke, eigenwijze en gezellige mannetje in huis. Om tijdelijk voor te zorgen.
Hij is drie-en-een-half en overdag is hij zindelijk, gaat uit zichzelf naar de wc. Bij de overplaatsing kreeg ik wat pampers voor de nacht mee, want ´s nachts zou het zindelijk zijn nog niet lukken. Maar na 10 droge nachten kan ik zijn zelfvertrouwen wel een stimulans geven.
Samen gooien we de laatste, inmiddels kapotte pamper weg. Want ook al is zo´n ding ´s morgens droog, na 2 nachten is hij niet meer te dragen.

Hij spreekt goed en op niveau, dus ik kan hem goed verstaan. Hij begrijpt mij niet altijd, want zijn duits is stukken beter dan het mijne. Hij zegt dan ook nogal eens: Was sagst Du? Dan heb ik kennelijk het verkeerde woord gebruikt of een hele foute zin gemaakt.
Ik heb al heel wat van hem geleerd, vooral het gewone huis- tuin- en keukenduits.

Hij is eigenwijs en zelfbepalend: hij heeft waarschijnlijk vaak voor zichzelf moeten zorgen of voor zichzelf moeten opkomen, maar hij laat zich, na een beetje aandringen, toch ook wel gezeggen. Want samen iets doen, samen kletsen vindt hij heerlijk.

Hij kan wel spelen, maar alles is vluchtig en chaotisch. Hij rent vaak heen en weer, wil graag dat ik voortdurend in zijn buurt ben. Wat logisch is, gezien zijn eerste onveilige jaren.
Buiten spelen doet hij graag, behalve als ik zeg dat hij maar even buiten moet gaan spelen. Dan protesteert hij voluit, want je gaat natuurlijk niet zomaar doen wat je pleegmoeder zegt.
Ik geniet echt van hem en ook van het werken met hem, de vooruitgang en ontwikkeling die hij hier meemaakt.

Maandagmorgen gaan we samen met de trein naar Düsseldorf, maar het kantoor van de Diakonie voor de bezoekregeling. Zijn moeder is er dan ook en dan hebben ze samen een uurtje in de speelkamer, wel onder toezicht van een pedagoge of maatschappelijk werkende. Ik ga dat uurtje de stad in. Ik ben benieuwd hoe moeder en kind op elkaar reageren en hoe hij na bezoekje zal reageren. Dat kan soms heftig zijn.

Wat er met hem gaat gebeuren weet ik niet, waarschijnlijk wordt de uithuisplaatsing officieel en zal hij opgevoed worden in een pleeggezin. Zolang dat nog niet zeker is blijft hij bij mij.